W grzybicy powierzchniowej, która dotyczy skóry, leczenie zazwyczaj opiera się na preparatach miejscowych, takich jak kremy, maści, żele, czy płyny. Substancje czynne, jak klotrimazol, terbinafina czy mikonazol, pomagają zahamować rozwój grzybów i zlikwidować infekcję. Preparaty te są łatwo dostępne bez recepty, jednak przed ich użyciem warto skonsultować się z lekarzem, aby upewnić się, że wybrany lek będzie skuteczny wobec konkretnego rodzaju grzyba.
W przypadku bardziej zaawansowanej grzybicy lub infekcji obejmującej głębsze warstwy skóry, włosy lub paznokcie, konieczne może być stosowanie leków doustnych, takich jak itrakonazol, flukonazol czy terbinafina w formie tabletek. Leki te działają systemowo, zwalczając grzyby w całym organizmie, ale ich stosowanie wymaga ścisłego nadzoru lekarza, ponieważ mogą mieć działania niepożądane, szczególnie w przypadku długotrwałego leczenia.
W przypadku grzybicy paznokci, oprócz leków doustnych często stosuje się specjalne lakiery przeciwgrzybicze. Terapia jest jednak długotrwała – może trwać od kilku miesięcy do roku, ponieważ paznokieć musi całkowicie odrosnąć, aby zainfekowana część została zastąpiona zdrową płytką. W ciężkich przypadkach, gdy terapia farmakologiczna nie przynosi efektów, możliwe jest chirurgiczne usunięcie paznokcia.
Oprócz leków, ważne jest także eliminowanie czynników sprzyjających infekcji. Należy unikać wilgotnego środowiska, nosić przewiewne ubrania i obuwie oraz regularnie dezynfekować przedmioty codziennego użytku, takie jak grzebienie, ręczniki czy obuwie. W miejscach publicznych, takich jak baseny czy sauny, warto stosować środki ochronne, np. klapki.
Aby uniknąć nawrotów choroby, istotne jest przestrzeganie zasad profilaktyki także po zakończeniu leczenia. Skóra i paznokcie powinny być regularnie pielęgnowane, a ewentualne drobne zmiany kontrolowane przez dermatologa. Leczenie grzybicy wymaga czasu, ale konsekwentne stosowanie się do zaleceń znacznie zwiększa szansę na całkowite wyleczenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz